Begeleiding bij verlies en rouw

Als jongen van net 17 jaar verloor ik mijn vader..
Ik herinner mij verdoving, dóórleven in een schimmig geworden wereld.
Vooral herinner ik mij: eenzaamheid.
In ons gezin werd niet gepraat; zo was de cultuur, zo anders was ook de tijd.

Pa stierf in de zomervakantie; enkele weken later ging ik ‘gewoon’ weer naar school. HAVO 5: het eindexamenjaar.
De rector, de klassenleraar, men wist van mijn verlies.
Niemand heeft mij ooit iets gevraagd.
Ook hier: zo was kennelijk de cultuur, zo anders was de tijd.

Ik heb in dat schooljaar verloren rondgelopen.
Eenzaam in mijn ontreddering.
In het grote zwijgen werd pa doodgezwegen.

Vanaf het eerste moment dat ik ging werken in het Voortgezet Onderwijs wist ik één ding heel zeker: nooit zou ik een rouwend kind aan zijn/ haar lot overlaten. Ik weet van je verdriet, als je wilt praten, dan ben je welkom. Kan je er niet over praten? Misschien is er een andere manier: tekenen, schrijven.
Ook een rouwende collega zal altijd iets van mij horen.

There is a crack,
A crack in everything –
That’s how the light gets in

Die diepe verwonding, die crack, van die jongen van 17 is nog steeds een litteken.
Maar ik heb de wonden ook weten om te buigen: mijn talent is er uit tevoorschijn gekomen!

Nu ben ik verliesbegeleider, geïnspireerd door, hoe vreemd dat ook klinkt, alles wat er niet was.
Aanwezigheid, nabijheid, aandacht en afstemming.
Wat ik zelf zo node gemist heb vormt nu mijn drijfveer!

Verdriet, rouw, verlies – die woorden worden in eerste instantie geassocieerd met het overlijden van een dierbare.
Maar verdriet en ontreddering is er ook vaak bij het verlies van een baan, een maatschappelijke functie.
Wat te denken van de impact van een scheiding, voor kinderen en voor hun ouders.

Pubers, hun diploma op zak, verlaten het warme nest. Eindelijk: op kamers. Eindelijk: een studie die ik zelf gekozen heb. Kiezen is echter ook: verliezen … Mag je jezelf toestaan hierover onzeker te zijn? Het even allemaal niet meer te weten?

Ook verlies van gezondheid heeft vaak een zeer grote invloed op ons gevoel van zekerheid. Het kan gepaard gaan met een groot verdriet.

In een consult is er tijd en ruimte om stil te staan bij het verlies, bij dat wat er niet meer is en de enorme impact hiervan. Uiteraard zal er ook aandacht zijn bij wat er nog wel is, bij kracht- en hulpbronnen.