Er is een verschil tussen het omgaan met verlies, verdriet, rouw tussen mannen en vrouwen.
Dat is niet te onderschatten, levensgrote misverstanden vergroten vaak de pijn, de onmacht.
Mannen, jongens, ze voelen echt dezelfde pijnen als hun partners, hun moeders, hun zussen.
Waar vrouwen hun verdriet eerder delen met vriendinnen, delen mannen hun verdriet, hun pijn juist niet.
Mannen zijn ´fixers´: ik red me wel, ik heb hobby’s, afleidingen, ik sport graag en veel.
Het komt wel goed met mij.
Dit kan de verwerking van een verlies ernstig verstoren.
Ik ken het uit eigen ervaring maar al te goed.
Het kan ook leiden tot veel onbegrip: na verlies van hun kind dreigen partners ook elkaar kwijt te raken…
De wereld van rouw- en verliesbegeleiding bestaat voor een heel groot deel uit therapeutes.
Uiteraard niets ten nadele, maar: Mannen hebben mannen nodig!
Aanbevolen literatuur:
Als de man verliest
Omgaan met tegenslag, verdriet en rouw
Tim Overdiek en Wim van Lent
Om bevrijding
Geen keten sterker dan gestold verdriet
Geen killer kerker dan die niemand ziet -
Waar niemand, niemand ooit mag komen.
Ontketen mij toch, doe mij stromen.